خانه روشنان

Tuesday, May 01, 2007 پرسپولیس خسته

محمد حسن انصاری فرد فوتبالیست خوبی بود. بازی هایش هنوز یادم هست. هم بالباس سرخ پرسپولیس و هم تیم ملی. دورانی هم که مربی بود، بد کار نکرد. هرچه بود در آن سال ها قهرمان فوتسال آسیا بودیم. وقتی هم که از زمین و کنار زمین فاصله گرفت تا چند ماهی پشت میز مدیریت بنشیند عمل کرد بدی نداشت. نه این که بخواهم از مدیریت انصاری فرد دفاع و تعریفی کنم . اما در این مرز و بوم قاعده ی مدیریت ورزشی چند صباحی فرمان دادن و مصاحبه کردن است و بعد که می روی هزار کار نکرده مانده و هزار و یک گند و کثافت کاری. یاد امثال خطیب و نجف نژاد و مصطفوی و غم خوار که بیفتی، بوی گند کثافت کاریشان هنوز آزار دهنده و نفرت انگیز به دماغت می خورد. در این سال ها مدیری ورزشی را سراغ ندارم که جز دور و بری هاشان کسی از آن ها راضی باشد. انصاری فرد این وسط به استثناء ها شبیه بود. ورزشکار و پیش کسوت و کارشناس و هواداران عامی فوتبال همه از او راضی بودند.
دیروز ورزشگاه بودم. بازی یخی بود. نه پرسپولیس خوب بازی کرد نه صبا. اما تمام ورزشگاه فقط انصاری فرد را تشویق می کردند. حتی وقتی که بازی می کرد و گل هم که می زد آن قدر تشویق نمی شد که دیروز به عنوان مدیر استعفا داده تشویق شد. اساسا تماشا چی ها چندان دل خوشی از هیچ مدیری ندارند. اما "ممد حسن" را دوست داشتند.
پرسپولیس روز های سختش را گذرانده بود. بازی زیبا دوباره به تیم برگشته بود. حاشیه ها به حاشیه رفته بودند. پرسپولیس بیشترین گل لیگ را زده بود. تیم، دوباره تیم شده بود. دقیقا وقتش رسیده بود که تیم را نابود کنند که کردند.
به راحتی به توهم متهم می شود. باکی نیست. این سال ها با تمام وجود وجدان کرده ام که پرسپولیس نباید روی آرامش ببیند. حالا هر که هرچه می خواهد بگوید.
انصاری فرد نه اصلاح طلب بود و نه هنجار شکن. یک حزب اللهی کامل با تمام مشخصاتش. از ریش گرفته تا بسم الله ابتدای هر مصاحبه و موضع گیری های مختلف. یک نیروی ارزشی ایستاده در طیف راست. اما همین نیروی راست کیش هم از میدان رانده می شود تا تمامی میدان ها عرصه ی تاخت و تاز کسانی باشد که شک دارم چیزی از پرسپولیس بفهمند. پر طرفدارترین تیم آسیا. پرسپولیس خسته.

1:27 AM

---------------------------------------------------------------------------