Monday, October 30, 2006
اذا زلزله العرض
مي خواستم بنويسم. از خيلي چيزها. اما واقعه قطعا مهم تر است.
مي خواستم بنويسم از مونولوگ هاي وبلاگي. اما واقعه قطعا مهم تر است. چرا كه حتما انفاق خواهد افتاد.
مي خواستم بنويسم از "تئاتر و اروپا" كه چه قدر از اين كتاب خوشم آمد، و چرا اين كتاب ها اين قدر بي دقت ترجمه مي شوند و بي دقت تر ويرايش، حتي اگر مترجمش نويسنده خوبي چون نغمه ثميني باشد، اما واقعه مهمتر است. چرا كه ناگزير است.
مي خواستم از مطالب دوست يك بار ديده ام مخلوق بنويسم ، از نگاهي كه اين روز ها كم تر ديده ام ، از قلقلك سخن ديني. اما واقعه مهم تر است. و زماني كه رخ مي دهد. كه اذا وقعت الواقعه... اما واقعه مهم تر است.
بايد از واقعه نوشت
پيش از آن كه رخ دهد.
پس مي نويسم از واقعه اي كه چون رخ دهد هيچ چزي جلودارش نيست.
.
من به چيز هايي اعتقاد دارم. به كساني كه مي بينند قبل از آن كه ديگران ببينيد.
واقعه رخ خواهد داد. ديده اند كه رخ مي دهد.
مي گويم و هشدارم را مي نويسم تا اين جا، در لابلاي صفحات ثبت شود.
واقعه رخ خواهد داد.
جمعه. همين جمعه اي كه مي آيد. دوازده آبان.
زلزله خواهد آمد. ديده اند كه مركز زلزله تهران است. غرب تهران.
اما واقعه همه جا رخ خواهد داد.
واقعه اتفاق خواهد افتاد.
---------------------------------------------------------------------------