Wednesday, May 04, 2005
واقعيت ورئال
يكم:
دوستي هست به نام آقاي /خانم موگه كه لطف مي كنه و براي من كامنت مي گذاره.من موگه رو نمي شناسم اما انگار او حسابي من رو مي شناسه.من حتي آدرس وبلاگش رو هم ندارم.
آهاي موگه خودت رو به من نشان بده.
دوم:
موگه براي من نوشته بود كه بهتره رئاليست باشم و واقعيت قدرت رئال مادريد رو بپذيرم.اين كامنت بهانه اي شده تا من با موگه حرف بزنتم.
بله.قدرت وپول رئال مادريد يك واقعيت مسلمه.در اين شكي نيست.
ما هم ناگذير از پذيرفتن واقعيت هستيم.اين هم درست.
خيلي چيزهاي ديگه هم اطراف ما واقعيت دارن و ما مجبوريم كه اون ها رو بپذيريم.زني رو مي شناختم كه شوهرش با خواهرش رابطه داشت.اون زن اين واقعيت رو پذيرفته بود.واقعيت خيانت براي او دردناك بود مخصوصا وقتي طرف خواهر خودش بود.اما او مجبور بود كه اين واقعيت رو قبول كنه .
اما اين دليل نمي شه كه اين واقعيت رو تمجيد كنيم.اطراف ما پرازكثافت هاي واقعي است.لجن هايي مثل خيانت و نامردي و غلبه شهوت بر رفاقت و....اين ها همه واقعيت دارن.اما اين دليل نمي شه كه از اونها لذت ببريم يا بوي گندشون رو فراموش كنيم .ما اين واقيت ها رو قبول مي كنيم .كثافت بودنشون رو هم قبول مي كنيم و وقتي نمي تونيم اون ها رو از بين ببريم لا اقل بهشون فحش مي ديم.فحش دادن به واقعيت هاي كثافت و لجن اتفاقا معنيش قبول كردن اين واقعيت هاست.
آقايي از سفرش به اسپانيا تعريف مي كرد و ميگفت كه رفته بود سر گور فرانكو و اونجا گوزيده بود و از گورستان بيرون اومده بود.تنفر از واقعيت قبول واقعيته.دربرابر قدرت ديكتاتوري مثل فرانكو هيچ كاري نمي شه كرد.اما اين دليل بر خوشنود بودن از او نميشه.نفرت از او توي دل آدم مي مونه .فحش هايي كه نمي شه به زبون آورد توي دل آدم تلنبار مي شه تا يه روز سر قبرش خالي بشه.
من واقعيت قدرت وثروت رئال رو قبول مي كنم وبهمين دليل از رئال بيزارم.
---------------------------------------------------------------------------