Monday, April 11, 2005
رئال مادرید و سانتی مانتالیزم
یکم:امیررضای عزیز(که تا اطلاع ثانوی کار ما رد و بدل کردن دل و قلوه و ...می باشد)،شعری را تقدیم کرده است به محمد بیجه.
محمد بیجه از همان اهالی معروف جرم و جنایت است که هر چند وقت یک بار،تمامی اخبار را به خود اختصاص می دهند.
خفاش شب که یادتان هست؟
امیر در این شعر دلش می گیرد وقتی می بیند که تنها تیر آهنی مانده تا بغلش کند.
خوب من کاری به شعر امیر ندارم ،آن چه برایم مهم بود کامنت هایی بود که برای این شعر نوشته می شود و حکایت از فضای به شدت سانتی مانتال وبلاگ های فارسی و خوانندگانش دارد.
حتما هم شعر امیر را بخوانید هم صفحه نظرات دوستانی که این شعر به خاطر اینکه نام یک قاتل منحرف بر پیشانی نوشت شعر حک شده به شدت ناراحتشا ن کرده.
دوم:باز هم با حمایت همه جانبه داوران و در کمال بد شانسی تیم محبوب بارسلنا ،در یک بازی صددرصد هجومی ،در مقابل رئال مادرید ، بازنده اعلام شد.
انصافا بارسلنا عالی بازی کرد وروح شورانگیز فوتبال رو که کم کم داشت فرلموش می شد ،دو باره در کالبد سرد ورزشگاه بزرگ شهر مادرید دمید.
بارسلنا تیم ستاره ها نیست.بر عکس رئال که پر از ستاره است. ستاره های فوتبال هم مثل ستاره های سینما به جای اینکه توی زمین فوتبال بدرخشند ،روی صفحه های تلویزیون ستاره می شوند.
نمی خواهم در باره یک رسانه جدید به اسم رسانه فوتبال صحبت کنم ،اما مسئله همینه.و همینه که باعث می شه دیگه اون روح شورانگیز دها های 70 و80 توی زمین های فوتبال وجود نداسته باشه.
چون در فوتبال زنان هیچ ستاره ای وجود نداره، بنا بر این آقای بکهام نمی تونه با یه ستاره فوتبالی ازدواج کنه.اما یه ستاره جز با یه ستاره نمی تونه ازدواج کنه ،چون بچه اون ها حرام زاده می شه واز کلیه حقوق اجتماعی محروم.
خوب پس آقای بکهام با ستاره موسیقی ، با یک دختر نمکی یا فلفلی ازدواج می کنه.مهم نیست که ماهی 2 یا 3 روز بیشتر با هم نیستند،بلکه مهم اینه که بچهای گلشون ستاره زاده های دو طرفه یا دو رگه هستند.
تیم رئال دیگه تیم نیست.بیشتر به فشن شو شبیهه.توی زمین آقای بکهام (که هر لحظه به شکلی بت عیار بر آمد،...)و روی نیمکت هم مربی محترم که به عنوان شیک پوش ترین مربی انتخاب شدند.
مبارک باشد به تمام طرفداران باشگاه مد و لباس و استبداد:رئال مادرید.تیم زر و زور و خوشگل ها.تیم ژنرال فقید فرانکو.
اما در مقابل بارسلونا.با اون فوتبال زنده ،نترس و وحشی.با بازیکنی مثل رونالدینهو که اگرچه چهره خوشگلی مثل آقای بکهام نداره ،اما تمام شور فوتبال رو توی چهرش می شه دید.رونالدینهو ستاره نیست،اما بازیکنیه از نسل بازیکن های بزرگ.بازیکن هایی که تاثیر گذار هستند و یک تنه نتیجه یک بازی رو عوض می کنند.بازیکن هایی که بعد از مارادونا دیگه دیده نشدند. هیچ وقت گل زیبای رونالدینهو رو که در جام جهانی تمام امید های یاران آقای بکهام رو نقش بر آب کرد،فراموش نمی کنم.
به هر حال تیمی که همیشه به یاری قدرتهای خارج از زمین زنده بوده،باز هم برنده شد تا انتقام بازی برسلن را بگیره.
یک نکته هم در باره آقای فیگو.
اگر امروز بازی می کرد می توانست مطمئن باشد که فحش نخواهد شنید،اما 10 دقیقه بیشتر قسمتش نبود.بیش تر لز این هم حقش نیست آدمی که توی بارسلنا بزرگ بشه بعد بره رئال.
ودر نهایت آرزوی بهبودی سریع برای اتئو.
بارسلونا مثل پرسپولیسه.چه اول بشه چه آخر دوستش داریم.بگذریم که امسال حتما قهرمانه...
---------------------------------------------------------------------------